اگر در آپارتمان زندگی می‌کنید و به دنبال یک همراه پشمالو هستید که همدم شما باشد اما همسایه‌ها را با پارس کردن‌های مداوم آزار ندهد، این مقاله برای شماست! انتخاب یک سگ آپارتمانی مناسب نیازمند بررسی دقیق نژادهای مختلف و میزان تمایل آنها به پارس کردن است. در این مقاله 18 نژاد سگ را معرفی می‌کنیم که به طور کلی کم صدا بوده و برای زندگی در آپارتمان مناسب‌تر هستند.

• ✳️

  باسنجی (Basenji):

  این نژاد به جای پارس کردن، صدایی شبیه به “یودل” تولید می‌کند!
• ✳️

  بولداگ انگلیسی (English Bulldog):

  بولداگ‌ها معمولاً آرام و کم صدا هستند، مگر اینکه تحریک شوند.
• ✳️

  گری هوند (Greyhound):

  با وجود جثه بزرگ، گری هوندها بسیار آرام و ساکن هستند.
• ✳️

  شیتزو (Shih Tzu):

  شیتزوها سگ های آپارتمانی محبوبی هستند که به طور کلی کم پارس می‌کنند.
• ✳️

  کاوالیر کینگ چارلز اسپانیل (Cavalier King Charles Spaniel):

  این نژاد دوست داشتنی و مهربان معمولاً ساکت و آرام است.
• ✳️

  بوستون تریر (Boston Terrier):

  بوستون تریرها سگ های مودبی هستند که کمتر از بسیاری از نژادها پارس می‌کنند.
• ✳️

  فرنچ بولداگ (French Bulldog):

  فرنچ بولداگ‌ها سگ‌های بازیگوش و دوست داشتنی هستند که به طور کلی کم صدا هستند.
• ✳️

  ژاپنی اسپیتز (Japanese Spitz):

  در حالی که این سگ پوشش سفید و پرپشتی دارد و شبیه به سگ هایی است که پارس می کنند، این نژاد سگ ساکت و آرامی است.
• ✳️

  رودزین ریجبک (Rhodesian Ridgeback):

  رودزین ریجبک یک سگ عضلانی و قدرتمند است که به طور کلی آرام است.
• ✳️

  شارپی (Shar Pei):

  شارپی ها مستقل و آرام هستند و معمولاً پارس نمی کنند مگر اینکه دلیلی برای آن وجود داشته باشد.
• ✳️

  سگ‌های نیوفاندلند (Newfoundland Dogs):

  این سگ های بزرگ و ملایم برخلاف جثه بزرگشان، ساکت و مهربان هستند.
• ✳️

  سگ‌های ژاپنی چین (Japanese Chin):

  این نژاد سگ بسیار خوشحال و وفادار است و کم تر پارس می کند.
• ✳️

  سگ پامرانین (Pomeranian):

  پامرانین ها سگ هایی کوچک باهوش و آموزش پذیرهستند و پارس کردن آنها قابل کنترل است.
• ✳️

  سگ مالتیز (Maltese):

  نژاد مالتیز بسیار دوست داشتنی و کم صدا است.
• ✳️

  سگ سالوکی (Saluki):

  سالوکی ها سگ های با وقار و آرامی هستند که کمتر پارس می کنند.
• ✳️

  سگ آکیتا (Akita):

  سگ های آکیتا سگ هایی قوی و مستقل هستند و به طور معمول پارس نمی کنند.
• ✳️

  ایرِدل تریر (Airedale Terrier):

  سگ های ایرِدِل تریر بسیار باهوش و قوی هستند. این سگ در صورت آموزش درست، به طور معمول بسیار کم پارس میکند.
• ✳️

  سگ ویپت (Whippet):

  سگ های ویپت، نژادی آرام و مهربان هستند که به خاطر طبیعت ساکت و کم صدا بودنشان مشهورند.

علاوه بر نژاد، عوامل دیگری نیز در میزان پارس کردن سگ شما مؤثر هستند. آموزش صحیح، اجتماعی کردن زودهنگام و فراهم کردن فعالیت‌های بدنی و ذهنی کافی می‌تواند به کاهش پارس کردن‌های ناخواسته کمک کند.

18 نژاد سگ آپارتمانی بی صدا: کدام سگ پارس نمی کند؟

باسنجی (Basenji)

باسنجی ها به جای پارس کردن، صدایی شبیه به یودل تولید می کنند. آنها سگ هایی تمیز، مستقل و باهوش هستند که به ورزش روزانه نیاز دارند. این نژاد به علت ساختار خاص حنجره خود قادر به پارس کردن به صورت معمول نیست و به جای آن صدایی شبیه به “یودل” یا خنده تولید می‌کند. باسنجی‌ها بسیار باهوش و مستقل هستند و نیاز به آموزش و توجه زیادی دارند. آنها انرژی زیادی دارند و نیاز به فعالیت بدنی منظم دارند. در ضمن، به دلیل غریزه شکار قوی، باید در محیط‌های امن نگهداری شوند. این نژاد باستانی از آفریقا آمده و به خاطر هوش و استقلال ذاتی خود شناخته شده است.

بولداگ فرانسوی (French Bulldog)

بولداگ های فرانسوی سگ های دوست داشتنی و آرامی هستند که برای زندگی آپارتمانی بسیار مناسب هستند. آنها به ورزش زیادی نیاز ندارند و از وقت گذراندن با صاحبان خود لذت می برند. آنها معمولاً کمتر از سایر نژادها پارس می کنند، مگر اینکه احساس خطر کنند یا نیاز به توجه داشته باشند. بولداگ فرانسوی به دلیل خلق و خوی مهربان و بازیگوش خود، به عنوان یک حیوان خانگی محبوب شناخته می شود. آنها به راحتی با کودکان و سایر حیوانات خانگی سازگار می شوند.

شیتزو (Shih Tzu)

شیتزوها سگ های کوچک و دوست داشتنی هستند که به طور کلی آرام هستند. آنها به محبت و توجه زیادی نیاز دارند و از اینکه در آغوش صاحبان خود باشند لذت می برند. اگر به دنبال یک سگ همراه و آرام هستید، شیتزو می‌تواند گزینه مناسبی برای شما باشد. این نژاد به دلیل پوشش مویی بلند و مجلل خود نیاز به مراقبت و آراستگی منظم دارد.

بورزوی (Borzoi)

بورزوی‌ها سگ‌های آرام و باوقاری هستند. آنها نژادی روسی هستند که برای شکار گرگ پرورش داده شده‌اند. با اینکه سگ‌های شکاری به نظر می‌رسند، در داخل خانه آرام هستند و تمایل زیادی به پارس کردن ندارند. بورزوی ها به دلیل جثه بزرگ و نیاز به فعالیت بدنی منظم، برای زندگی در آپارتمان های کوچک مناسب نیستند.

سگ تازی ایرلندی (Irish Wolfhound)

سگ های تازی ایرلندی با وجود جثه بزرگشان، به طور شگفت انگیزی آرام و مهربان هستند. آنها معمولاً فقط در صورت لزوم پارس می کنند. این نژاد به دلیل قد بلند و خلق و خوی آرام خود، به عنوان یک حیوان خانگی خانوادگی شناخته می شود.

نیوفاندلند (Newfoundland)

نیوفاندلندها سگ های بزرگ و مهربانی هستند که به طور معمول آرام هستند. آنها به دلیل صبر و حوصله زیادشان، برای خانواده هایی که فرزند دارند بسیار مناسب هستند.

گری هوند (Greyhound)

گری هوند ها سگ های بسیار آرامی هستند که به طور معمول فقط در شرایط خاصی پارس می کنند. آنها انرژی بالایی دارند، اما در خانه بسیار آرام هستند.

ماستیف (Mastiff)

ماستیف ها سگ های بزرگ و قدرتمندی هستند که به طور معمول آرام هستند. آنها به عنوان نگهبان خانه عالی هستند، اما معمولاً فقط در صورت لزوم پارس می کنند.

شارپی (Shar Pei)

شارپی ها سگ های مستقلی هستند که به طور معمول آرام هستند. آنها به آموزش زودهنگام و اجتماعی شدن نیاز دارند.

سایلوکی (Silken Windhound)

سایلوکی ها سگ های آرام و دوست داشتنی هستند که برای زندگی آپارتمانی مناسب هستند. آنها به ورزش روزانه نیاز دارند.

رودسیان ریج بک (Rhodesian Ridgeback)

رودسیان ریج بک ها سگ های باهوش و مستقلی هستند که به طور معمول فقط در صورت لزوم پارس می کنند. آنها به آموزش زودهنگام نیاز دارند.

ژاپنی چین (Japanese Chin)

ژاپنی چین‌ها سگ‌های کوچک و باوقاری هستند که زیاد پارس نمی‌کنند و برای زندگی در آپارتمان مناسب هستند. آنها به محبت و توجه زیادی نیاز دارند.

کاوالیر کینگ چارلز اسپانیل (Cavalier King Charles Spaniel)

این نژاد سگی مهربان و آرام است که به خوبی با زندگی آپارتمانی سازگار می‌شود. آنها سگ‌هایی اجتماعی هستند و دوست دارند در کنار خانواده خود باشند و معمولاً زیاد پارس نمی‌کنند.

پکینیز (Pekingese)

پکینیز سگی کوچک و مستقل است که زیاد پارس نمی‌کند و برای کسانی که دنبال سگی آرام و کم‌توقع هستند، مناسب است. البته باید توجه داشت که نیاز به مراقبت از موهای بلند خود دارند.

هاوانیز (Havanese)

هاوانیزها سگ‌های کوچک و اجتماعی هستند که عموماً کمتر پارس می‌کنند و به راحتی با محیط آپارتمانی سازگار می‌شوند. آنها بسیار باهوش و آموزش‌پذیر هستند.

سگ‌های نژاد تریر (Terriers) با احتیاط

اگرچه بسیاری از تریرها به پارس کردن معروف هستند، اما برخی از نژادهای کوچکتر تریر، مانند کران تریر (Cairn Terrier)، می‌توانند با آموزش مناسب، پارس کردن خود را کنترل کنند.

سگ مخلوط

برخی از سگ های مخلوط نژاد (mixed breeds) نیز میتوانند گزینه های خوبی برای زندگی آپارتمانی باشند، مخصوصا اگر از نژادهایی باشند که به طور طبیعی کمتر پارس می کنند. انتخاب سگ مخلوط نژاد می‌تواند غیرقابل پیش بینی باشد، اما با بررسی دقیق سابقه و خصوصیات رفتاری سگ، می توان گزینه مناسبی را پیدا کرد.

نکات مهم قبل از انتخاب سگ

علاوه بر نژاد، عوامل دیگری مانند آموزش، محیط زندگی و میزان توجهی که به سگ می دهید نیز در میزان پارس کردن آن تاثیرگذار است. پس، باید قبل از انتخاب سگ، به تمام این عوامل توجه داشته باشید. آموزش زودهنگام و مداوم می‌تواند به سگ شما کمک کند تا رفتارهای نامطلوب خود، از جمله پارس کردن زیاد، را کنترل کند. در ضمن، فراهم کردن یک محیط آرام و امن برای سگ می‌تواند به کاهش استرس و اضطراب او کمک کند و در نتیجه، میزان پارس کردن او را کاهش دهد.